موقعیت ابیازن در پنجاه و پنج سال پیش

قوالنامه ی خرید ملک کشاورزی

حاضر شد آقای محمد فاضلی  فرزند حسین شناسنامه ی شماره 31 اردستان ساکن کچوسنگ اردستان مصالحه نماید همگی و تمامت یک کرت ملک مزروعی  واقع در طرف شرق جوی کپلی  در دشت پایین بیدان محدود به حدود اربعه شرقاً به ملک حسن علی محمد علی و غرباً به جوی کپلی  و جنوباً به ملک  حسین نقی  و شمالاً به ملک علی نقی  که بر حسب واحد ملکی کچوسنگ  مقدار سطحی آن یک کرت جداگانه می باشد به آقای رضا فرهنگ  فرزند مرحوم محمد . و نامبرده بالا هیچ حقی  و بهره ای  از حال تحریر به ملک  مورد معامله ندارد و چنانچه هر کدام از طرفین تخلف ورزید مبلغ 1000ریال به طرف دیگر دادنی باشد و کان وقوع ذلک به تاریخ 13 / 11 / 1338

 امضای محمد فاضلی

گواهان آقایان محمد معماری  و شکرالله حسن پور (جای اثر انگشت).

امضا و اثر انگشت های بالا مورد گواهی است - مدیر دبستان ابیازن سید مهدی عاصمی

تحلیل قولنامه

1- فروشنده و خریدار هردو اهل کچوسنگ اردستان هستند. زیرا به صراحت محل سکونت فروشنده را بیان کرده است.مورد معامله نیز قاعدتاً می باید در کچوسنگ باشد چون کرت های کچوسنگ را معیار اندازه و سطح کرت(کردو) قرار می دهد و می گوید: برحسب واحد ملکی کچوسنگ، مقدار سطحی آن یک کرت جداگانه می باشد.

2- محل تنظیم قولنامه روستای ابیازن است، زیرا سید مهدی عاصمی مدیر دبستان این قولنامه را نوشته است و این نشان می دهد که فرهنگیان محل اعتماد مردم بوده اند. انصافاً متن قولنامه نیز نشان می دهد که جناب عاصمی از سواد کافی بهره مند بوده است.  

3- ابیازن در سال 1338 دارای دبستان بوده است.این مسأله بسیار اهمیت دارد، زیرا آموزش و پرورش در جایی کلاس دایر می کند که دانش آموز به حد نصاب برسد.

4- ابیازن در سال 1338 آبادان بوده و کشاورزی درآن رونق داشته است.بیش از 625 نفر در آن سکونت داشته اند. این آمار طبق سرشماری سال 1335 می باشد.

5- خریدار که پدر من باشد، در سال 1337 بار سفر را بسته و از مسیر کوهستان میانبر زده و به امید بهبود معیشت از کچوسنگ به ابیازن مهاجرت کرده است. قنات لعلبک ابیازن دراین سال ها بسیار پرآب و مشهور بوده است.

6 - این قولنامه در روز سیزدهم بهمن 1338 منعقد شده است و چند روز بعد خریدار به سبب سابقه ی رماتیسم قلبی که از آن بی اطلاع بوده است دچار سکته قلبی می شود و در سی سالگی از دنیا می رود. آن موقع من حدود شش ماه و نه روز سن داشته ام.

7- یکی از مهمان پذیرهای زیارت امامزاده شاه سلطان حسین ، عموی امام زمان(ع) ، در اختیار خانواده ی ما بوده است و مرحوم ابوی جلوی همین منزل دفن می گردد.روحش شادباد!

معرّفی فرزندان امام هادی(ع)

به نقل از شیخ عبّاس قمی در کتاب مفاتیح الجنان

حاج شیخ عباس قمی که درود خدا بر او باد در بخش زیارات مفاتیح الجنان می گوید:

 معروف است که در نزد قبر عسکریین علیهما السلام قبور جمله ی از سادات عظام است که از جمله ی آن هاست حسین پسر امام علی النقی علیه السلام و من بر حال حسین مطلع نشدم؛ لکن آن چه به نظرم می رسد آن است که سیّدی جلیل القدر و عظیم الشأن بوده زیرا که من از بعضی روایات استفاده کردم که از مولای ما حضرت امام حسن عسکری علیه السلام و برادرش حسین بن علی تعبیر به سبطین می کردند و تشبیه می کردند این دو برادر را به دو جدّشان دو سبط پیغمبر رحمت امام حسن و امام حسین علیهما السلام و در روایت ابوالطیّب  است که صدای حضرت حجّت صلوات الله علیه شبیه بود به صدای حسین و در شجره الاولیاء تألیف سیّد فقیه محدّث حکیم سید احمد اردکانی یزدی در ذکر اولاد حضرت امام علی نقی علیه السلام است که حسین فرزند آن حضرت از زهّاد و عبّاد بود و به امامت برادر خود اعتراف داشت و شاید متتبّع ماهر بیابد غیر از آن چه ذکر شد چیزی که دلالت کند بر جلالتش.

نظر حاج شیخ عباس قمی در مورد محمّد فرزند دیگر امام هادی علیه السلام

و نیز بدان که امامزاده سیّد محمّد فرزند امام علی النّقی علیه السّلام را در نزدیکی بلد یک منزلی سامرّه مزاریست مشهور و با جلالت شأن و بروز کرامات معروف. عامّه ی مردم به زیارتش مشرّف می شوند و نذرها و هدایای بسیار به آن جا می برند و حاجات می طلبند و اعراب آن حدود تمامی از او خوف دارند و حساب می برند. کرامات بسیار از آن بزرگوار نقل شده که مقام ذکرش نیست و بس است در جلالت آن جناب که قابلیّت  و صلاحیّت امامت را داشت و فرزند بزرگ امام هادی علیه السلام بود و در فوت او حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام گریبان خود را چاک فرمود و شیخ ما ثقه الاسلام نوری نوّرالله مرقده اعتقاد عظیمی به زیارت آن بزرگوار داشته و در تعمیر بقعه و ضریح مبارکش سعی فرموده و در صورت کتیبه  که بر ضریح شریفش نوشته این است:

هذا مَرقدُ السیّدِ الجلیلِ اَبی جعفر محمّدَبنِ الاِمامِ اَبی الحَسَنِ علیٍ الهادی عَظیم الشأنِ جَلیلُ القَدرِ کانتِ الشیّعهُ تَزعَمُ اَنّهُ الامامُ بَعدَ اَبیهِ علیه السّلامُ فَلمّا تُوُّفیَ نَصَّ اَبُوهُ عَلیَ اَخیهِ اَبی محمّدٍ الزّکیِّ علیه السّلامَ و قالَ لَهُ اَحدِث لِلَهِ شُکراً فَقَد اَحدَثَ فیکَ اَمراً خَلَّفَهُ اَبوهُ فی المَدینهَ طِفلاً  و قَدِمَ  علیهِ فی سامِرّاءَ مُشتدَّاً و نَهَضَ اِلیَ الرّجُوعِ الی الحِجازِ و لَمَّا بَلَغَ بَلَدَ عَلیَ تِسعَهَ فَرَاسِخَ مَرِضَ و تُوُفّیِ و مَشهَدُهُ هُناکَ و اَمَّا تُوُفّیَ شَقَّ اَبو مُحَمّدٌ علیهِ تَوبَهُ و قَالَ فی جَوَابِ مَن عَابَهُ علیهِ قَد شَقَّ موسیَ علیَ اَخیهِ هَارونَ و کانَت وَفَاتُهُ فی حُدودِ اِثنَینِ و خَمسینَ بَعدَ المأَتَینِ.

ترجمه: این مرقد سیّد جلیل، ابی جعفر محمّدبن امام ابی الحسن علی الهادی علیه السّلام است.که دارای مقام بزرگ است. شیعه را گمان بود که او امام است پس از پدرش علیه السّلام. پس چون وفات یافت پدرش بر برادرش ابی محمّد زکیّ علیه السّلام تصریح و تعیین نمود و او را گفت : شکر خدای به جای آور که خدا درباره ی تو امری حادث فرمود. هنگامی که او طفل بود، پدرش او را در مدینه گذاشت وقتی نیرومند شد در سامرّاء به خدمت پدر رسید و ( پس از مدّتی) دوباره قصد بازگشت به حجاز نمود . چون در نُه فرسنگی به یک  آبادی و شهری رسید. بیمار شد و وفات نمود.(هم اکنون) قبرش در آن جاست و چون وفات کرد ابو محمّد(امام حسن عسکری برادرش) گریبان چاک کرد.( کسی براو ایراد گرفت و امام حسن عسکری(ع) )در جواب کسی که بر او عیب گرفت، گفت: به تحقیق موسی(ع9 بر برادرش هارون چاک زدگریبان خود را. وفات محمّد بن علی النّقی در حدود دویست و پنجاه و دو ه.ق. بود. (ر.ک.کلیّات مفاتیح الجنان، تألیف: حاج شیخ عبّاس قمی رحمت الله علیه، به خط و ترجمه سیّدعلی صالحی، انتشارات افتخاری، تهران 1371، صص.887-889)

گفتنی است که شیخ عباس قمی ابتدا می گوید: من بر حال حسین مطلع نشدم؛ و در انتها تأکید می کند که : «متتبّع ماهر ببابد غیر از آن چه ذکر شد چیزی که دلالت کند بر جلالت سلطان حسین بیان کند». در مورد مزار وی به همین مقدار اکتفا کرده است که تعدادی امامزادگان در جوار مضجع شریف امام هادی علیه السّلام آرمیده اند. و با عنایت به اینکه محمّد برادر سلطان حسین پس از زیارت پدرش امام هادی(ع) زیاد توقف نمی کند و زود باز می گردد و اینکه چرا فرزندان امام هادی نمی توانسته اند در کنار پدر بمانند،دالّ بر آن است که حاکمان ظلم و جور فضای مناسبی را برای این اولیای الهی فراهم نکرده بودند.

 حضرت امام هادی یک دعایی دارند که دربخش اوّل مفاتیح نیز آمده است که سید بن طاووس آن را برای ایمنی از سلطان و بلاء و ظهور اعداء و خوف فقر و تنگی سینه ذکر کرده است و حضرت در فرازهایی از آن می گوید:

پروردگارا ! تویی پناه و ملجأ ما در شدائد و سختی ها و آن ها دفع نمی شوند مگر آن چه را که تو دفع کنی و برطرف نمی شوند مگر تو آن ها را برطرف سازی. و به تحقیق بر من نازل گردده حوادثی که پشتم از سنگینی آن به زحمت آمده است و پریشان حالم ساخته مشکلاتی که تحمبل آن بر من دشوار است... 

در فراز پایانی دعا می فرمایند: پروردگارا ! بر محمّد و آلش درود فرست و به فضل و کرمت درهای وسعت و گشایش را به روی من بگشای و به حول و قوه ی خودت لشکر غم و اندوه را درهم شکن و با حُسن ظنُّ خودت مرا به درخواست شکایتم برسان! و شیرینی صُنع و نظام بخشی به امور را به من بچشان! مرا ببخش و از جانب خودت رحمت و گشایشی خوشگوار نصیبم فرما ! و برای من راه خروجی فوری قرار بده و مرا از همّت گماشتن به وظایف بندگی و به کارگیری سنت ها و احکامت مشغول چیز دیگری مفرما که ای خدا تنگ گشته سینه و دلم از غم و المی که بر من وارد گردیده و دلم پر از اندوه است به برداشتن آن چه بر من وارد شده است و تنها تو قادری به برطرف کردن آنچه که به آن مبتلایم.... ( همان منبع، صص205،206).

هیچ سند و مدرکی واضح تر از بیان امام معصوم نیست که گرفتاری های زمان خود را به زبان دعا انعکاس داده است. اگر می بینیم مزار فرزندش سلطان حسین در روستای ابیازن نطنز است جای تعجبی انیست.

 میلاد امام هادی مبارک! 

ابیازن زادگاه من

ابیازن روستای کوچکی است که با یکی از ستارگان گمنام خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام)هویت یافته و با یک رشته قنات آب به نام لعلبک به آبادانی رسیده است. هرچند این چشمه قنات هرسال به رنگی و لونی در می آید و کم و زیادی آن بخش کشاورزی این منطقه را تحت تأثیر قرار می دهد،اما اثری بر رفت و آمد ارادتمندان به اهل بیت (ع) در این قطعه نداشته است. همه ساله در ایام محرم و صفر و نیمه ی شعبان این بقعه مملو از جمعیت می شود و هرکس به تناسب ظرفیت و استعداد خود از آن نور معنویت می گیرد.

زادگاهم در شناسنامه ای که صادر شده است عنوان ابیازن گرفته است. با وجود آن که شش ماه بیشتر در این خطه نزیسته ام ولیکن مشغله ی ذهنی من و اطرافیانم در طول نیم قرن بوده است. از سوی دیگر خانواده ام پیش از مهاجرت به کاشان مدت زمان مدیدی در این جا زندگی کرده اند. پدر بسیارجوان و خواهر خردسالم نیز در کنار همین امامزاده دعوت حق را لبیک گفته اند. می بینید که به راحتی نمی توان پیوندها را قطع کرد. این محل برای خیلی ها ناشناخته است . تعلق خاطر من هم ضمیمه ی آن می شود تا یک صفحه در دنیای مجازی به نام این روستا افتتاح گردد. معرفی امام زاده و توصیف ویژگی های منطقه ابیازن و سرگذشت پرهیجان من و خانواده ام در دستور کار این وبلاگ قرار گرفته است . امیدوارم از آن خوشتان بیاید و لذت ببرید. خوشحال خواهم شد که همواره نظر شما را قدم به قدم همراه خود داشته باشم.  

امامزاده شاهزاده سلطان حسین (ع)

در فاصله 25 کیلومتری نطنز و در مسیر اتوبان نطنز – اصفهان گنبد فیروزه ای امامزاده شاه سلطان حسین (ع) دل هر دلداده به اهل بیت عصمت و طهارات را به سمت خود می خواند. نسب این امامزاده بزرگوار به حضرت امام هادی (ع) می رسد.

شاهزاده سلطان حسین (ع)  عموی امام زمان (ع) و برادر امام حسن عسگری (ع) و فرزند بلافصل حضرت امام هادی (ع) می باشد.

قدمت بنای امامزاده به عصر صفویه رسیده و دارای گنبد دو پوش و فیروزه ای رنگ است که از کف 20 متر ارتفاع دارد و به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی مورد توجه زائرین و مسافرین از اقصا نقاط کشور قرار دارد.

ابیازن کجای ایران است؟

ابیازن یکی از روستاهای نطنز و در کنار رشته های کوه های کرکس قرار دارد و در 5کیلومتری نطنز در حاشیه بزرگراه اصفهان - کاشان واقع شده است. دارای آب و هوایی کوهستانی (معتدل و سرد) و جاذبه های طبیعی، تفریحی و گردشگری است.

جمعیت این روستا براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، تعداد 94 نفر (36خانوار) بوده‌است.

 اهمیّت این روستا به سبب قداستی است که از بارگاه امامزاده سلطان حسین فرزند امام علی النقی علیه السّلام کسب کرده است. ضمن آن که همین موضوع نشانگر قدمت تاریخی آن است . این مکان مقدس در بیشتر فصول سال پذیرای زائران فراوان است و در حال حاضر نیز با تلاش و کوشش فراوان هیأت امناء محترم و تحت نظارت قانونی اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان نطنز، مطابق با طرح اولیه مرمت و نوسازی می گردد. ابیازن از آبادی های زیبای نطنز است.

 آثار به جا مانده از گذشته در ابیازن

قلعه ی قدیمی ابیازن

یک عمارت اربابی قدیمی

یک خانه قدیمی در ابیازن

عموی امام زمان در ابیازن نطنز

 امامزاده شاه سلطان حسین در قریه ابیازن، نسب شریفشان به حضرت امام هادی علیه السلام می رسد. ایشان عموی حضرت امام زمان(عج) و برادر حضرت امام حسن عسکری علیه السلام و فرزند بلافصل حضرت امام هادی علیه السلام می باشد.

امامزاده شاه سلطان حسین دارای ویژگی های خاصی می باشند، از جمله این که باسه امام معصوم قرابت و نزدیکی دارند.

در مورد این امامزاده گفته اند که ((حسین از زاهدان وعابدان عصرخود بوده وبه امامت برادر خود گواهی می داده است)).

درروایتی از بزرگان آمده است که صدای امام زمان(عج)شبیه به صدای عموی خود سلطان حسین(ع) می باشد .

 قدمت بنایی که بر مزار شریفشان احداث گردیده است به عصر صفویه می رسد و دارای گنبدی دوپوش و فیروزه رنگ است که از کف 20 متر ارتفاع دارد. در ضلع شمالی صحن زیارتگاه شاهزاده حسین(ع) جهت رفاه حال زایرین، 12 باب زایر سرا ساخته شده است. همچنین در ضلع غربی صحن زیارتگاه مسجد و شبستانی به مساحت 600 متر مربع قرار دارد. در داخل حرم ضریحی فلزی از جنس آهن در ابعاد 2×2 متر روی سنگ مزار قرار گرفته است. دیوارهای حرم تا سقف نقاشی شده که قدمت آن به دوران منسوب است و در دوران قاجاریه مرمت و بازسازی و تکمیل گردیده است. این زیارتگاه با توجه به موقعیت جغرافیایی اش و قرار داشتن در مسیر راه اصفهان، کاشان مورد توجه زایرین و مسافرین اقصاء نقاط شهرستان و کشور قرار دارد. با تلاش هیئت مدیره جدید و مدیریت آستانه این مکان در حال تبدیل شدن به یکی از قطب های فرهنگی شهرستان نطنز است و در ماه مبارک رمضان جلسات قرائت قران به طور مستمر در این مکان شریف برگزار می گردد. این امامزاده بنا به نقل اهالی سریع الاجابه می باشد و افراد بسیاری از کرامات او بهره برده اند.

معماری آستان مقدس سلطان حسین(ع)

درروستای ابیازن از توابع شهرستان نطنز و در فاصله پانصد متری جنوب شرقی راه آهن ، گنبد و بارگاهی مشاهده می شود که به آرامگاه امامزاده سلطان حسین فرزند امام علی النقی (ع) شهرت دارد . این امامزاده در بین مردم نطنز به سبب کرامات بسیاری که دارد؛ از احترام ویژه ای برخوردار است . بدین لحاظ همه ساله، مشتاقان بسیاری را جذب خود می نماید.

این آرامگاه،با قداستی که دارد؛ ازبقعه ی زیبا وحیاط وسیعی برخوردار شده است و آرامگاه های خانوادگی نیز پیرامون آن قرار گرفته اند.سردر ورودی، دارای طاق رومی به عرض 25/4 متر است که سطوح جانبی آن را دو طاق نما در دو طبقه به عرض 35/1 متر پوشانیده است. در طرفین سردرب، دو سکو به عرض 90 و ارتفاع 70 سانتی متر قرار دارد . طاق رومی در قسمت بالای درب ورودی دارای طرح یزدی بندی و نقوشی از کاشی معقلی است که این نقوش در لچکی های طاق نماهای جنبی نیز مشاهده می شود . درب ورودی به یک هشتی که در چهار سمت آن چهار طاق جناقی و در فواصل طاق ها، چهار طاق نما ساخته شده پایان می گیرد . هشتی از طریق دو راهروی سرپوشیده که هر یک دارای پنج طاق رومی پیش و پس می باشد به حیاط مرتبط می شود . پلکان های صعود به بام در این دو راهرو قرار دارند.

صحن یا حیاط عبارت است از یک کثیرالاضلاع هشت ضلعی به مساحت 50 متر مربع با پوشش موزاییک و حوضی در وسط آن به ابعاد 33/3×32/2 متر. جنوب شرقی و شمال غربی صحن را هر یک چهار طاق رومی ضربی یا غرفه ، به عرض 85/2 متر فرا گرفته که هر کدام به اتاقی منتهی می شود. در طبقه دوم غرفه ها به صورت ایوانی با پوشش سقف تیر چوبی درآمده است که به منزله راهرویی برای اتاق های طبقه دوم می باشد .

در شمال شرقی حیاط ایوانی است با طاق رومی مرتفع به عرض 4 متر که در داخل آن سه دهانه دیده می شود که دو دهانه به راهروهای ورودی طرفین و یک دهانه به هشتی مقابل در ورودی اصلی اتصال دارد .

در جنوب غربی حیاط نیز ایوانی دیگر با طاق رومی مرتفع به عرض دهانه 4 متر و دو طاق نمای تزیینی در دو طبقه در طرفین آن دیده می شود . لچکی های این طاق را با با کاشی معقلی و آجر، به صورت نقوش هندسی تزئین کرده اند . این ایوان که به رواق منتهی می شود دارای طاق ضربی با یزدی بندی های گچی است.

ازاره ایوان را سنگ مرمر کرم رنگی به ارتفاع 97 سانتی متر فرا گرفته است .

در طاق نمای سمت چپ جملاتی دال بر تعمیر گنبد به 1354 هجری قمری در متن کاشی نوشته ای درج شده است . دیواره های طرفین این ایوان در ارتفاع یک متر به بالا با آیینه های قدیمی تزئین شده است .

رواق اتاقی است به صورت کثیرالاضلاع هشت ضلعی که هر ضلع آن 55/2 متر می باشد . سقف رواق ، طاق ضربی است که با یزدی بندی های گچی پوشیده از نقاشی های گل و بوته تزئین یافته است .

ضریح رواق از نوع چوبی مشبک با کام و زبانه و بدون نوشته و به ابعاد 3×36/1×54/1 متر است و قبر برجسته داخل آن که پوشش کاشی دارد به ابعاد 50/2×5/1×85/0 متر می باشد . کف رواق را با کاشی های بیست سانتی آبی مخطط و سبز ساده پوشانیده اند و روی آن را با زیلو و قالی های نذری مفروش کرده اند .

در سمت قبله رواق مسجدی است که به وسیله راهرویی به رواق اتصال دارد . این مسجد شامل شش چشمه و سه غرفه است که از طرفین به حیاط های شرقی و غربی می پیوندد ،به علاوه در پیرامون رواق و مسجد ،اتاق های چندی است که ویژه محل دفن اموات می باشد . در کف مسجد مذکور نیز تعدادی سنگ قبر دیده می شود .

پلکان های صعود به بام ، سمت گنبد از غرفه ای در سمت شرقی متصل به ایوان جلوی رواق شروع و با پانزده پله و پاگردی به بام منتهی می شود . گنبد که دارای ساقه ای به محیط 60/21و ارتفاع 37/2 متر است به بیست طاق نمای تزیینی یا طاقچه کوچک به ارتفاع 87/1 متر تقسیم شده است . زمینه هر طاق نمای تزیینی را کاشی های سیاه ، سفید و آبی در نقش های گوناگون و پشت بغل های آن ها را کاشی های معقلی سیاه و سفید پوشانیده است.